‘Onder ons’ met vader en zoon

Waargebeurde en verrassende gesprekken van buurtredacteur Guusje Welsing, die iedere keer op een andere plek en met een ander persoon plaatsvinden. Deze keer een gesprek met vader en zoon.

Hij heeft een fietsenwinkel op de Burg. De Vlugtlaan, hoek Burg. Fockstraat. Zoon Resul is zijn collega, thuis is hij vader.
De vader heeft lachende ogen en als je de zoon aankijkt, zie je dezelfde uitstraling in zijn ogen.

Vader:    Komt u binnen, ga maar zitten, wilt u koffie of thee?|
Guusje:  Thee alstublieft.

Ik neem plaats in een comfortabele bureaustoel, waarin ik altijd met een kopje thee mag wachten tijdens een kleine reparatie.
De zoon helpt een klant, ik ga met Pa in gesprek. Plots wil hij dat ik hem volg naar buiten om me de wijnranken langs de hele zijkant van het pand te laten zien.

G:  Maar dat is prachtig! En wat doet u om die druiven niet door de vogels te laten opeten?
V: (lachend) Ze zijn voor de vogels en wat over blijft is voor ons. In de straat waarin ik woon groeiden aan twee kanten overal wijnstokken. Die had ik 25 jaar geleden geplant, toeristen kwamen ernaar kijken. Helaas zijn ze bij de renovatie verwijderd.

G: Hoe bent u hier terecht gekomen?
V: Kijk, ik ben geen zakenman. De vorige eigenaar van deze zaak heeft me geholpen bij de start. Ik had drie principes:

  • 1) de winkel is van de klanten, zonder klanten is de winkel niks meer waard.
  • 2) de klant heeft altijd gelijk
  • 3) glimlachen.

G: Hebt u ook nog veel contact met uw familie in Turkije?
V: Jawel, maar ik ben er al vijf jaar niet meer geweest, kan niet. Hier in Nederland leef ik lekker vrij. Ik ga om met Nederlandse buren en vrienden. Met Ramadan eten we één avond allemaal samen. En ik ben aangesloten bij ‘Islamitische dialogen’. Daar voeren we gesprekken met andere culturen en geloven. Soms in een kerk, synagoge of moskee.

G: Wonderlijk dat we hier in vrede met elkaar kunnen omgaan en dat het in het Midden-Oosten zo slecht lukt.
V: Ik zal u zeggen dat in het Ottomaanse Rijk er tussen de verschillende volken, Koerden, Turken en alle andere 600 jaar geen problemen waren. De politiek is er de oorzaak van. Jeruzalem is een belangrijke stad voor drie geloven. 1000 Jaar hebben de mensen er goed samen geleefd met bewaking van alleen maar 10 militairen!

Zoon Resul overlegt even iets met zijn vader, die de klant van hem overneemt.

G: Hoe gaat dat samenwerken met je vader?
Z: Met mijn vader gaat dat goed. We hebben wel eens meningsverschillen, bijvoorbeeld over moderne vernieuwingen, maar dat zijn altijd kleine onderwerpen. Zijn werkhouding is anders. Vroeger moesten ze harder bikkelen, vroeg opstaan. Hij kan goed wakker worden, ik niet.

G: Wat heb je van hem geleerd?
Z: Alles, normen, waarden, respect.

G: Waaruit haal je plezier in je werk?
Z: Ik heb constant contact met heel veel mensen. Dit is een familiebedrijf, dat maakt het gezellig. Ik probeer mensen blij te maken. Ik zou graag uitbreiden, maar in Amsterdam zijn de huren te hoog. Dus we blijven hier.

We zijn nu even zonder klanten met zijn drieën onder elkaar.

G: Pa woont hier vlakbij en heeft ook een hobby dichtbij, een tuinhuis in de Bretten.
V: Ik zeg altijd: Je hebt je eigen moeder niet gekozen. Heb respect voor andere meningen. We kunnen het best goed met elkaar hebben. Komt u vanavond maar een kop koffie drinken bij mijn tuinhuis.|
G: Dat wil ik graag doen. Hartelijk dank voor alles wat jullie verteld hebben.

Bij het weggaan moest ik even denken aan een Franse uitspraak: ‘Il faut cultiver notre jardin’. We moeten onze tuin, de wereld waarin we leven, goed onderhouden.
De fietsenmaker en zijn zoon zijn hier wel mee bezig.

Tekst en foto: Guusje Welsing
Een bijdrage van de Buurtredactie van Wij Zijn Plein ’40-’45