Waargebeurde en verrassende gesprekken van buurtredacteur Guusje Welsing die iedere keer met een andere persoon en op een andere plek plaatsvinden. Deze keer met Grietje Baks, die al 25 jaar werkzaam is bij de Schakel, een buurthuis aan het Paul Scholtenpad. Ze woont ook al sinds 1980 in Slotermeer. Guusje zoekt haar op in het verscholen buurthuis. Hoog tijd voor een onderonsje.
Guusje: “Dag Griet, hoe is ‘tie?”
Grietje: “Slechte mensen gaan altijd goed.”
G: “Wat doe je hier vandaag?”
Gr : “Werken, schilderen, schoon maken, lunch klaarzetten voor het klusteam, wijntje na afloop.”
G : “Ah, daar schuif ik graag bij aan. Wat vind je nou naast dat geploeter de leukste activiteit in de Schakel?”
Gr : “De donderdagavond met de line-dance groep. Het is net aerobics, je hebt langzame en vlugge dansen. Al het luie zweet moet eruit. Het is zo’n gezellige groep, we doen heel veel dingen met elkaar: stappen, weekendje weg, Roze Maandag in Tilburg, alleen helaas niet dit jaar…”
G : “Ik herinner me mijn line-dance avonden hier nog heel goed. Toen ik jou voor het eerst zag, vielen me je spetterende blauwe ogen meteen op. Wat heb ik genoten van dat dansen op lekkere muziek van bekende tophits. Om op mijn hoge leeftijd nog iets nieuws te ontdekken waar je zoveel plezier aan beleeft, dat heb ik fantastisch gevonden!”
Gr : “Jij was ook altijd heel enthousiast. En wat wil je nog meer van me weten?”
G : “Grietje, ik weet dat je veel hebt meegemaakt in je leven. Welke levensles heb je daaraan overgehouden?”
Gr : “Nooit opgeven, dat zei m’n moeder altijd. Niet zeuren, ziek zijn doe je maar als je onder de grond ligt, we hebben geen tijd om ziek te worden.”
Ondertussen gaat Grietjes telefoon af.
Er is bezoek voor haar gekomen bij haar thuis en of zij ook maar naar huis wil komen.
Gr : “Wat ís dat nou, jij kan die vriend van je toch ook wel een biertje inschenken. Wat zit je nou te seike!”
G : “Zo, dat is klare taal, niets let ons dus om gewoon door te praten. Grietje, als die clubs die hier komen weer verder mogen draaien, waar kunnen ze dan nog nieuwe leden toelaten?”
Gr : “Dat kan op dinsdagmiddag bij een leuke kaartgroep, en op woensdagmiddag van 1 tot 3 uur bij het koor, die hebben een geweldige dirigent.”
G : “Laatste vraag nu en dan gaan we ‘wijnen, wijnen…’ Is er een gebeurtenis in je leven die je niet gauw zult vergeten?”
Gr : “Ja, verleden jaar is mijn hond overleden. Ze was 18 jaar oud, maar nog nooit ziek geweest. Plotseling werd ze ziek, we denken dat ze een herseninfarct kreeg, ze viel om, at niet meer, ze was op. Daar heb ik veel verdriet van gehad, ze blijft altijd in mijn gedachten, ik kon met haar lezen en schrijven.”
G : “Die hond had wel trekjes van haar baasje, want jij bent ook nog nooit ziek geweest.”
Er glijdt iemand uit in de hal over de pas gelegde tegelvloer waarop grote vellen papier liggen met de tekst ‘Niet op staan!’.
Gr : “Kullére, ook dat nog!”
Gelukkig kan iemand van het klusteam de schade herstellen.
G : “Zullen we nu dan maar stoppen?”
Gr : “Oké, met ’n rosé.”
G : “Proost Merie!”
Tekst & foto: Guusje Welsing
Deze rubriek wordt u aangeboden door de Buurtredactie van Wij Zijn Plein ’40-’45